ப்ரஹ்மோபநிஷத்

உபநிஷத்துகள் வரிசையில் 11 வது ப்ரஹ்மோபநிஷத்.
இதில் ப்ரஹ்ம ஞானமும் முக்தனாகும் உபாயமும் ப்ரகடனப் படுத்தப்பட்டுள்ளது. நாம் பூணூல் மாற்றிக்கொள்ளும்போது சொல்லப்படும் யக்ஞோபவீத தாரண மந்திரம் இதிலிருந்து எடுக்கப்பட்டதுதான்

சாந்தி பாடம் -
_______________

ஓம் ஸஹநாவவது ! ஸஹநெள புநக்து !
ஸஹவீர்யம் கரவாவஹை ! தேஜஸ்விநாவதீதமஸ்து  ! மா வித்விஷாவஹை !
ஓம் சாந்தி: !சாந்தி : !சாந்தி : !

உபநிஷத்

1) அதாஸ்ய புருஷஸ்ய சத்வாரி ஸ்தாநாநி பவந்தி
நாபிர்ஹ்ரு’தயம் கண்டம் பூர்தேதி । தத்ர சதுஷ்பாத³ம்
ப்³ரஹ்ம விபாதி । ஜாகரிதம் ஸ்வப்நம் ஸுஷுப்தம் துரீயமிதி ।
ஜாகரிதே ப்³ரஹ்மா ஸ்வப்நே விஷ்ணு: ஸுஷுப்தௌ ருத்ரஸ்துரீயம்
பரமாக்ஷரம் ஆதித்யஶ்ச விஷ்ணுஶ்சேஶ்வரஶ்ச ஸ புருஷ:
ஸ ப்ராண: ஸ ஜீவ: ஸோऽக்நி: ஸேஶ்வரஶ்ச ஜாக்ரத்தேஷம் மத்யே
யத்பரம் ப்ரஹ்ம விபாதி !"

உடலில் உறையும் இந்த புருஷனுக்கு முக்கியமான இடங்கள் நான்கு ஆகும். அவை தொப்புள் இதயம் கழுத்து மற்றும் தலை உச்சி. இவற்றில் நான்கு பாதம் உடைய பிரம்மம் பிரகாசிக்கிறது . விழிப்பில் பிரம்மா, கனவில் விஷ்ணு, உறக்கத்தில் ருத்ரன், அதற்கு அப்பால் நான்காவது துரியத்தில்
அக்ஷர பிரம்மம் . அந்தப் பரம புருஷனே சூரியனும், எங்கும் வியாபித்த விஷ்ணுவும், உலகை ஆளும் ஈஸ்வரனும் ஆகும். அந்தப் பரம புருஷன், மனதில்லாமல் நினைப்பவனாகவும், காது இல்லாமல் கேட்பவனாகவும், கை கால் இல்லாமல் செயல் புரிபவராகவும், சுய ஜோதி ஸ்வரூபமாக உள்ளவன் என்று ஒப்புக் கொள்ளப்பட்டவன்.


_______________

2) யத்ர லோகா  நலோகா தேவா ந தேவா யக்ஞா நா யக்ஞா மாதா ந மாதா பிதா ந பிதா ஸ்நுஷா ந ஸ்நுஷா சாண்டாலோ  ந சாண்டால: பெளல்கஸோ ந பெளல்கஸா: ச்ரமணோ ந ச்ரமன: தாபஸோ ந தாபஸ: ஏகமேவதத் பரப்ரஹ்ம விபாதி  நிர்வாணம் !

3) ந தத்ர  தேவா ருஷ்ய: பிதர  ஈசதே பிரதிபுத்த:
ஸர்வவிதிதி  !!

எங்கு உலகம் உலகமாக இல்லையோ, தேவர்கள் தேவர்களாக இல்லையோ,யக்ஞங்கள் யக்ஞங்களாக இல்லையோ,
தந்தை தந்தையாக இல்லையோ, தாய் தாயாக இல்லையோ, ,  சண்டாளன் சண்டாளனாக இல்லையோ பெளல்கஸன் பெளல்கஸனாக இல்லையோ, துறவி துறவியாக இல்லையோ, தவசி தவசியாக இல்லையோ,  எங்கே  எல்லாம் ஒன்றேயான பரப்பிரம்மமாக விளங்குகிறதோ அது நிர்வாணம் என்ற நிலை.

அங்கு தேவர்களும் ரிஷிகளும் பித்ருக்களும்   இல்லை. உலக விசாரணைகளில் இருந்து விழித்துக்கொண்ட  ஞானி வல்லமையுடன் அங்கு விளங்குகிறான். அவன் எல்லாம் அறிந்தவன்.
_____________

4) ஹ்ருதிஸ்தா தேவதா: ஸர்வா
ஹ்ருதி  ப் ராணா: ப்ரதிஷ்டிதா: !
ஹ்ருதி  ப்ராணச்ச ஜ்யோதிச்ச த்ரிவ்ரத் ஸுத்ரஞ்ச தத்விது: !சைதன்யே  திஷ்டதி !!

எல்லா தேவதைகளும் ஹ்ருதயத்தில் இருக்கிறார்கள்.ப்ராணங்கள் ஹ்ருதயத்தில் நிலை பெறுகின்றன. ஹ்ருதயத்தில் தான் உயிர்நிலையும் ஞான ஒளியும் உள்ளது. அதுதான் முப்புரி பூணூல் என்று ஞானிகள் அறிகிறார்கள். பரமாத்மா இருதயத்தில் தெய்வமாகவும் பிராணனாகவும் அறிவாகவும் உறைகிறது.
________________

5) யஜ்ஞோபவீதம்பரமம்  பவித்ரம்  ப்ரஜாபதேர் யத் ஸஹஜம் புரஸ்தாத்  ! ஆயுஷ்ய மக்ர்யம் ப்ரதிமுஞ்ச சுப்ரம்  யஜ்ஞோபவீதம்பலமஸ்து  தேஜ!!

பரிசுத்தி அளிக்கக்கூடியவற்றுள் மிகச் சிறந்ததும், ஆதியில் பிரம்மா தோன்றும்போதே அவருடன் தோன்றியதும், ஆயுளையும் முதன்மையையும் அளிக்க வல்லது மாகிய வெண்மையான பூணூலை தருகிறேன். ஞான ஒளியும் பலமும் அதனால் நிலைபெற வேண்டும்.

இது யக்ஞோபவீதம் புதிதாக தரிக்கும்போது சொல்ல வேண்டிய மந்த்ரம்.

யாக்ஞவல்கிய ஸ்மிரிதி  இந்த யக்ஞோபவீதத்தை ப்ரஹ்ம ஸூத்ரம் என்று அழைக்கிறது

___________

6) சசிகம் வபநம்  க்ருத்வா  பஹி: ஸூத்ரம் த்யஜேத்புத: ! யதக்ஷரம் பரம் ப்ரஹ்ம தத்ஸூத்ரமிதி தாரயேத். !!

 குடுமியுடன் தலைமுடியை மழித்து  ,வெளியில் அணியும் பூணூலை விலக்கவேண்டும் . எது அறியா பரப்பிரம்மம் ஓம் அதை சூத்திரம் எனப்பட்ட பூணூலாக தரிக்க வேண்டும். யார் இவ்வாறு செய்யவேண்டும் என்பதை அடுத்தடுத்த ரிக் குகளில்  விளக்கப்படுகிறது.

இதை பகவத் கீதை , "மயி  ஸர்வமிதம் ப்ரோதம்  ஸூத்ரே மணிகணா இவ( 7.7)

நூலில் மணிகள் கோர்க்கப்பட்டதுபோல்  பிரம்மத்திடம் உலகனைத்தும் கோர்க்கப்பட்டிருப்பதால் பிரம்மம் ஸூத்ராத்மா  எனப்படும் என்று கூறுவதை காணலாம்.
__________________

7) ஸூசனாத் ஸூத்ர மித்யாஹு: ஸூத்ர நாம பரம்பதம் ! தத்ஸூத்ரம் விகிதம் யேன ஸ விப்ரோ வேதபாரக  !!

ஸூசனை செய்வதால் அதாவது சுட்டிக்காட்டுவதால் அதை ஸூத்ரம் என்று கூறுகிறார்கள். ஸூத்ரம் குறிப்பிடுவது ஒப்புயர்வற்ற பரமபதத்தை. அந்த ஸூத்ரம் எவனால் அறியப்படுகிறதோ அவனே வேதத்தின் கரை கண்ட விப்ரன்  என்னும் ப்ராம்மணனாவான்.

________________

8) யேந ஸர்வமிதம் ப்ரோதம்  ஸூத்ரே மணிகணா இவ  ! தத்ஸூத்ரம் தாரயேத் யோகீ  யோகவித்தத்வதர்சிவான் !!

சரட்டில் மணி நிறைகள் போல் இவ்வனைத்தும் எதில் கோர்க்கப்பட்டுள்ளதோ அந்த சரட்டை அதாவது சூத்திரத்தை யோகத்தை அறிந்தவனும் உண்மையை கொண்டவனுமான யோகி தரித்து கொள்ளட்டும்.

_______________

9) பஹி : ஸூத்ரம் த்யஜேத் வித்வான் யோகமுத்தம- மாஸ்த்தித: ! ப்ரம்ம பாவ மிதம் ஸூத்ரம் தாரயேத் ய: ஸ சேதன: !!

சிறந்த யோகத்தில் நிலைபெற்ற ஞானியானவன் வெளிப்படையான பூணூலை விட்டுவிட வேண்டும். பிரம்ம பாவனையாக இந்த ஸூத்திரத்தை எவன் தரிக்கிறானோ அவன் தான் அறிவாளி.

இதையே திருமந்திரம் ,

நூலுஞ்சிகையு நூவலிற் பிரம்மமோ
நூலது காற்பாச நுன்சிகை கேசமா
நூலது வேதாந்த நுண்சிகை
ஞானமா
நூலுடையந்தணர் காண நூவலிலே

என்று கூறுகிறது.

_______________________

10)  தாரணாத்தஸ்ய ஸூத்ரஸ்ய நோச்சிஷ்டோ நாசுசிர்பவேத் ! ஸூத்ரமந்தர்க்கதம் யேஷாம் ஜ்ஞானயஜ்ஞோபவீதினாம் ! தேவை ஸூத்ரவிதோ லோகே தே யஜ்ஞோபவீதின:

அந்த ஸூத்திரத்தை அணிந்தால் அது எச்சிலாகவோ அசுத்தமாகவோ போகாது. ஞானப் பூணூல் அணிந்த எவர்களுடைய சூத்திரம் உள்ளே போய் விட்டதோ அவர்களே உலகில் ஸூத்திரத்தின்     ரகசியத்தை  உணர்ந்தவர்கள். அவர்களே உலகில் உண்மையான பூணூல் அணிந்தவர்கள்.

______________________

11). ஜ்ஞானசிகினோ ஜ்ஞானநிஷ்டா ஜ்ஞானயஜ்ஞோபவீதின: !ஜ்ஞான-மேவ பரம் தேஷாம்  பவித்ரம்  ஜ்ஞானமுச்யதே !!

ஞானமே சிகை ஆகவும், ஞானமே பூணூலாகவும், உடையவர்கள் ஞானத்தில் நிலை பெற்றவர்கள். அவர்களுக்கு ஞானத்தை விட உயர்ந்தது ஒன்றுமில்லை. ஞானம்தான் புனிதத்தன்மை  அளிப்பதாக  கூறப்படுகிறது.

12) அக்னேரிவ சிகா  நான்யா  யஸ்ய ஜ்ஞானமயீ சிகா  !
ஸ சிகீத்யுச்யதே வித்வான் நேதரே கேசதாரிண: !!

அக்யை போன்ற ஞான சிகை அல்லாது மற்றவை சிகையாகாது. எவனுடைய சிகை ஞானமயமானதோ ,  அந்த அறிவாளியே அறிவாளியே சிகை உடையவனாக  கூறப்படுவான். கேசத்தை தரிக்கும் மற்றவர்களை சிகையுடையவர்களாக  கூறப்படுவதில்லை.

13) கர்மண்யதிக்ருதா யே து வைதிகே  ப்ராஹ்மணாதய: ! தேபிர்த்தார்யமிதம் ஸூத்ரம் க்ரியாங்கம்தத்தி  வை ஸ்ம்ருதம் !!

வைதீக கர்மங்களில் அதிகாரமுடைய பிராமணர் முதலிய தேவர்கள் உண்டு அவர்களால் கர்மத்திற்கு அங்கமாக இந்தப் பூணூல் அணியப்பட வேண்டும் என்பதுதான் தர்ம சாஸ்திரத்தில் கூறப்பட்டதாகும்.

14) சிகா  ஜ்ஞானமயீ யஸ்ய உபவீதஞ்ச தன்மயம்  !
ப்ராஹ்மண்யம் ஸகலம்  தஸ்ய இதி  ப்ரஹ்மவிதோ விது: !!

எவனுடைய சிகை ஞானமயமானதோ , பூணூலும் ஞானமயமானதோ, அவனுக்கு  பிராமணத்துவம் முழுதும் சித்திக்கும் என்று வேதத்தை அறிந்தவர்கள் உணர்ந்தார்கள்.

15)  இதம்  யஜ்ஞோபவீதம் துபரமம்  யத்பராயணம் !
ஸ வித்வான் யஜ்ஞோபவீதீ ஸ்யாத்  ஸ யஜ்ஞஸ்-தம் யஜ்வினம் விது:

இந்த பூணூலே சிறந்ததும், நாடி அடையத் தக்கதும் ஆகும். அதை அறிந்தவனே யஜ்ஞோயோபவீதம் அணிந்தவன் ஆவான். அவனே யஜஞமும், யஜ்ஞம் செய்பவனும் என்று அறிவில் சிறந்தவர்கள் உணர்ந்தார்கள்.

16) ஏகோ தேவ: ஸர்வ பூதேஷு கூட: ஸர்வ வியாபீ ஸர்வபூதாந்தராத்மா ! கர்மாத்யக்ஷ: ஸர்வபூதா பதிவான: ஸாக்ஷி சேதா  கேவலோ நிர்குணச்ச !!

தெய்வம் ஒன்றே. அது எல்லா உயிர்களுக்குள்ளும் மறைந்துள்ளது. எங்கும் நிறைந்தது. அதுவே எல்லாப் பிராணிகளுக்கும் உள்ளே இருக்கும் அந்தராத்மா. எல்லாச் செயல்களையும் மேற்பார்வை செய்வதும் அதுவே.எல்லாப் பொருள்களுக்கும் அடிப்படையாய் இருப்பது அதுவே. சாட்சியாய் இருப்பது, அறிவாய் இருப்பது, தான் தானாகவே விளங்குவது, குணங்களையெல்லாம் கடந்ததும் அதுவே.

17)  ஏகோ வசத ஸர்வபூதாந்தராத்மா ஏகம் ரூபம்
பஹுதா  ய:கரோதி  ! தமாத்மஸ்தம் யேனு பச்யந்தி தீராஸ்-தேஷாம் ஸுகம்  சாஸ்வதம் நேதரேஷாம். !!

எல்லா உயிர்களுக்கும் அந்தராத்மாவாக வும் அனைத்தையும் தன் வசத்தில் வைத்துக் கொண்டு இருப்பவனாகவும் உள்ள ஒன்றை ஒரே ரூபத்தை பலவாக செய்பவனும் எதுவோ அதை தங்களிடமே இருப்பவனாக எவர் தொடர்ந்து காண்கிறார்களோ அவர்களுக்கே அழியாத சுகம் உண்டு. மற்றவர்களுக்கு இல்லை.

18) ஆத்மானமரணிம் க் ரி த் வா ப்ரணவஞ்சோத்தராரணிம்  ! த்த்யான  நிர்மதனாப்யாஸாத் - தேவம் பச்யேந் நிகூடவத்  !!

ஆத்மாவை கீழ் அரணியாகவும், ப்ரணவம் எனும் ஓம்காரத்தை மேல் அரணியாகவும் செய்துகொண்டு தியானமாகிய
கடைதலை அப்பியாசம் செய்து ,மறைந்திருந்த அக்னியை வெளி காண்பதுபோல் பரமாத்மாவை காண வேண்டும்.

19) திலேஷு தைலம் ததனீவ ஸர்ப்பிராப : ஸ்ரோத: ஸ்வரணீஷு சாக்னி: !
ஏவமாத்மாத்மனி ஜாயதேSஸெள ஸத்யேனைனம் தபஸா  யோSனுபச்யதி !!

சத்தியத்தாலும் தவத்தாலும் எவன் ஒருவன் தொடர்ந்து பார்க்கிறானோ அவனுடைய உள்ளத்தில் எள்ளில் மறைந்திருக்கும் எண்ணெய் போலவும், தயிரில் மறைந்திருக்கும் வெண்ணெய் போலவும், ஆற்றில் இருக்கும் நீர் போலவும், அரணிகட்டையில் இருக்கும் நெருப்பு போலவும், ஆத்மா வெளித் தோன்றுகிறது.

20) ஊர்ணநாபிர் யதா  தந்தூன்
ஸ்ருஜதே ஸம்ஹரத்யபி ! ஜாக்ரத் ஸ்வப்நே ததா ஜீவோ கச்சத்யாகச்சதே  புன : !!

சிலந்திப் பூச்சி எவ்வாறு நூலை உண்டாக்கி மீண்டும் தனக்குள்ளே இழுத்து கொள்கிறதோ அவ்வாறே ஜீவன் விழிப்பிலும் உறக்கத்திலும் வெளி உலகிற்கு வருகிறான், மறுபடியும் திரும்பி உள்ளே போகிறான்.

21). நேத்ரஸ்த்தம் ஜாகரிதம் வித்யாத்  கண்டே  ஸ்வப்னம் ஸமாவிசத் ! ஸுஷுப்தம்  ஹ்ருதயஸ்த்தம்  து துரீயம் மூர்த்தனி  ஸம்ஸ்த்திதம் !!

ஜீவன் ஜாக்ரத்தில் கண்ணில் இருப்பதாகவும் ஸ்வப்னத்தில் கழுத்தில் உறைவதாகவும் துரீயத்தில் தலை உச்சியில் நிலை பெற்றதாகவும் அறிய வேண்டும்.

22) யதோ வாசோ  நிவர்த்தந்தே அப்ராப்ய மனஸாஸஹ ! ஆனந்த-மேதஜ்ஜீவஸ்ய யஜ்  ஜ்ஞாத்வா  முச்யதே புத: !!

எந்த நிலையை எட்டிப் பிடிக்க முடியாமல் மனதுடன் வாக்கும் திரும்பி விடுகிறதோ அது தான் ஜீவனுடைய பரிபூரண ஆனந்த நிலை. அதை உணர்ந்து புத்திமான் முக்தனாகிறான்.

23) ஸர்வவ்யாபின -மாத்மானம்  க்ஷீரே ஸர்ப்பிரிவாஸ்த்திதம் !
ஆத்ம வித்யா தபோமூலம் தத் ப்ரஹ்மோபநிஷத் பதம் !
தத்ப்ரஹ்மோபநிஷத்பதமிதி !!

பாலில் வெண்ணை போல் எங்கும் வியாபித்திருக்கும் ஆத்மாவை ஞானத்தாலும் தவத்தின் மூலமாகவும் அறிய வேண்டும். அதுதான் ப்ரஹ்மோபநிஷத்தால் அடைய வேண்டிய பதம்.

இதி  ப்ரஹ்மோபநிஷத் ஸம்பூர்ணம்.


🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

__________________________________